به گزارش «الوملک» از بازار مسکن ایران؛سال ۱۴۰۳ را میتوان نقطه اوج بحران اجارهنشینی در دههی اخیر دانست
به گزارش «الوملک» از بازار مسکن ایران، سال ۱۴۰۳ را میتوان نقطه اوج بحران اجارهنشینی در دهه اخیر دانست؛ بحرانی که با کاهش عرضه و افزایش تقاضا شدت گرفته است.
طبق این گزارش، بررسی شاخص اجاره و نسبت قیمت به اجاره نشان میدهد که طی سالهای گذشته بخشی از خریداران نه با هدف سکونت یا اجارهداری، بلکه صرفاً برای حفظ ارزش پول یا کسب سود وارد بازار شدند. همین روند منجر به افزایش خانههای خالی و کاهش عرضه مؤثر در بازار اجاره شد، در حالی که رشد مداوم قیمتها در بازار خرید و فروش، تقاضا برای اجارهنشینی را به شدت بالا برده است.
گزارش الوملک نشان میدهد، در کلانشهرها، بهویژه در واحدهای زیر ۸۰ مترمربع، اجارهبها با شیب تندی افزایش یافت. در مشهد رشد اجارهها به بیش از ۵۵ درصد، کرج ۶۰ درصد، تهران بهطور میانگین ۴۰ درصد، اصفهان بیش از ۴۰ درصد و در اهواز به ۶۰ درصد رسید. فشارهای ناشی از این وضعیت بسیاری از مستاجران را به دریافت وام، کوچکسازی واحد مسکونی یا مهاجرت به حومه شهرها سوق داده است. به این ترتیب، سال ۱۴۰۳ بهعنوان نقطه اوج بحران اجارهنشینی نهتنها در تهران بلکه در سطح ملی شناخته میشود.
از سوی دیگر، رویای خانهدار شدن با وام همچنان دور از دسترس باقی مانده است. تسهیلات خرید مسکن که در گذشته ابزاری مؤثر برای حمایت از خانهاولیها بود، اکنون بهدلیل جهش شدید قیمتها، تورم بالا و ناکارآمدی نظام بانکی، اثرگذاری خود را از دست داده است. بهعنوان نمونه، وام یک میلیارد تومانی زوجین در تهران تنها هزینه خرید حدود ۱۰ مترمربع مسکن را پوشش میدهد؛ معادل ۱۲ درصد بهای یک آپارتمان ۷۵ متری، در حالیکه این نسبت در گذشته بیش از ۲۵ درصد بود.
دیدگاهتان را بنویسید